Ne
yoga yapıyorum, ne kitap ne gazete okuyorum, ne de haber dinliyorum.
Yapmak
istesem de yapamıyorum. Ne zaman elime kitap alsam aklım dağılıyor,
odaklanamıyorum. Hiçbirşey
yapmak gelmiyordu içimden hatta hiçbirşey duymak bile istemiyordum.
Ama bu
durum bana hiç yakışmıyor. Bu ben değilim ki. Bu kadar olumsuz bu kadar umutsuz
olamam ben.
Elbette
ben de duyarsız değilim, benim de duygularımda iniş-çıkışlar oluyor ama ben
yine de hayata bağlı olan ve olumlu düşünmeyi seven biriyim.
Hatta
her zaman da bu özelliğimle övünmüşümdür.
Eşim
bazen onun istemediği bir şeyi yapmak konusunda ısrar ettiğimde: ‘istediğin
şeyi elde etmek için sonuna kadar diretiyorsun’ derdi. Öyle ya küçüklüğümden
beri anneme benim en kötü huyumu sorsanız ‘inatçı’ olduğumu söyler.
Yine
beni kendime getiren duygu, bu özelliğim oldu.’Vazgeçmek yok, inatla sonuna
kadar gitmek bana yakışır’ diyerek kendime geldim.
Defalarca
kaybettiğim savaşı bir proje gibi kabul ediyor, kendimi bu projeye yeni atanmış
biri olarak düşünüyor ve her şeye yeniden başlıyorum. Bu sefer daha umutla
başlıyorum.
Elbette
olacak sadece zamanı var biliyorum. Elimden geleni yapmaktan başka bir çözümüm
yok. Henüz vazgeçmek gibi bir lüksüm de yok.Öyleyse denemeye devamJ
Kendime
gelişle birlikte ilk yaptığım şey, yarım bıraktığım kitabımı bitirmek oldu.
Meşhur Şakir Paşa Ailesinden ‘Nermidil Erner Binark’ın ‘Sadece Anı Değil’ adlı
kitabını okuyordum.Aslında
günlük gibi yazılmış ve çok keyifle okuduğum bir kitap fakat garip bir ruh
durumu içerisinde olduğum bir döneme denk geldiğinden uzun süre kaldı elimde.
Nermidil’in
annesi, Şakir Paşa’nın kızı Ayşe.
Şirin Devrim’in yeğeni olan Nermidil’in eşi, Işık Lisesi yönetim Kurulu Üyesi ve Işık Üniversitesinin kurucularından
Hikmet Binark.
İlk
kitabı olan ‘Şakir Paşa Ailesi’ni henüz okumadım.Sanırım ilk kitapta yine
ailenin çılgınlıklarından bol bol bahsediliyordur ama bu ikinci kitabında sadece
eşi ve oğullarıyla geçen kendi hayatını anlatmış. Çok da akıcı bir dille
yazılmış olan kitapta yine bol bol seyahat ve hayattan keyif almayı bilen
insanlar var.
Bugün
bir kitap daha bitirmenin verdiği mutlulukla yeniden yazmaya başladığımı da
fark ettim.
Okumayı
ve okuduklarımı paylaşmayı çok seviyorum ben…
