Kalabalık aile olmanın zenginliği

Kalabalık bir ailem var benim. Her birinin sesini her gün duymazsam rahat edemiyorum. Bu garip bir alışkanlık aslında. Çevremdekiler çok şaşırıyorlar buna.

Annesiyle bir hafta belki onbeş gün hiç konuşmayanlar var etrafımda. İnanamıyorum onlara. Aramızda mesafe olsa da telefonla seslerini duymazsam rahat edemem ki ben.

Annemin veya kardeşlerimden birinin sesinin tınısından nasıl olduğunu anlarım. İyi olmadıkları zaman elimden birşey gelmese de  karşımdakinin tatsız zamanını paylaşmak, onu dinlemek hem karşımdakine hem bana iyi gelir. Aile olmanın keyfidir, kalabalık aile olmanın zenginliğidir bu.

Aynı şekilde ben tatsız can yakıcı bir olay yaşadığımda da onlar beni ararlar ve sesimi duymak isterler. Hadi buluşalım konuşalım iyi gelir derler.

Bilirler ki anlatmak rahatlatır insanı. Ama bu sefer öyle değil. Uzak kalmak istedim herkesten hatta kendimden bile.

İşte o zaman da serbest bırakmayı bildi ailem. Yalnız kalmayacak kadar yanımdaydılar ama kendimle kalmamı sağlayacak kadar da uzağımdaydılar.

İnsan kötü bir olay yaşadığında önce şok etkisini yaşıyor. Sonra kabullenme aşamasına geçiyor. Şu anda kabullenme aşamasındayım. Kadercilikle aynı şey aslında.

Yapabileceğin hiçbirşey olmadığını bildiğinde kendini bırakıyorsun ve daha kötüsü olmaması için dua ediyorsun.

Eğer inancı biraz daha az ise isyana kadar gidebiliyor insanlar. Ben hiç isyan etmedim. Neden diye sormadım. Hayırlısı böyleymiş diyorum.

Demekki daha kötü sonuçları olacaktı ve böyle olması gerekiyordu diyorum. Allahım isyan ettirecek aşamaya gelecek acılar vermesin.

Hayatta en önemli şey sağlık bunu biliyordum ama bu defa çok daha emin oldum.

Aldığım ilaçların etkisiyle ateşler içinde yatarken, koltukta oturamadığım için sürekli yatmak zorunda kaldığımda hep dua ettim. İsyan etmiyorum allahım dedim.Bir an önce iyileşmek için dua ettim. Şimdi herşey sona erdi. Benim hayal ettiğim gibi sonuçlanmadı ama olsun geçici bir süreç. Bunu da geride bırakacağız.

Gözlerimin içine bakıp 'sen iyi ol başka bir şey istemiyorum' diyen bir eşim, 

'Sakın üzülme kızım' derken sesi titreyen ve her zaman benden yana olduğunu bildiğim annem ve babam,

'Abla sen önemlisin üzülme lütfen' diyen kardeşlerim,

'Ne olur sen üzülme' mesajları ile yanımda olan yeğenlerim iyi ki hayatımdalar.