Akşamüstü balkonda
otururken, karşımızdaki apartmanın önünde duran çöp konteynerına
tırmanmaya çalışan bir yavru kedi ilişti gözüme.
Bir müddet izledim
uzaktan. Tırmanmaya çalıştıkça düşüyor, düştükçe daha da
hırslanıyordu.
En sonunda yapamayacağını anladığında
uğraşmaktan vazgeçti ve bulunduğu yere uzandı. Gerindi, etrafına bakındı tekrar
gerindi.
Bir süre
uzandıktan sonra yatmaktan sıkılmış olmalı ki tekrar harekete geçti. Yerde
bulduğu kırıntıları yemeye başladı ve hazır olduğunu hissettiğinde
tekrar tırmanma çalışmalarına devam etti :) Telefonum çaldığı için eve girmek
zorunda kaldım. Onun başarıp başarmadığını göremedim ama kedicik bir
arkadaşımı hatırlattı bana.
İş hayatında
hedeflediği bir nokta vardı. Uzun süre o noktaya gelmek için çalıştı fakat
olmadı. Sonra harcadığı zamanın ve emeğin boşa gittiğini
görüp yaşadığı
sıkıntının kaybettiklerine değmeyeceğini düşündü ve tüm emeğini çöpe atma
pahasına vazgeçti.
Kişisel kaprisler ve yaşadığı haksızlıklar yüzünden çok
sevdiği iş hayatından vazgeçtiğini iyi biliyor, ama bunu geçici bir dönem
olarak değerlendiriyordu.
Arkadaşım gerinme aşamasında
şimdi. Geçmişteki sıkıntıları unutmaya çalışıyor. Kedinin yerden kırıntı
toplaması gibi o da kendi ruhunu besliyor. Kendini tanıyor,
hayattan
ne istediğini
tekrar tekrar düşünüyor. Hayallerine ulaşmak için neler yapması gerektiğine
bakıyor ve eksiklerini tamamlamak için çaba sarfediyor.
Kendini hazır
hissettiğinde o da tekrar deneyecek ve biliyorum ki
başaracak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder