Cadde, bugün öğleden sonra daha bir cıvıl cıvıldı. Karnesini alan küçükler anneleriyle, belki teyzeleriyle gelmişlerdi. Arkadaşlarıyla yalnız gezebilecek kadar yaşı büyümüş olanlar da üçer beşer kişilik gruplarla cadde’nin farklı köşelerindeydi.

Gençler o kadar neşeliydi ki onları neşelendiren şeyi düşündüm bir an. Hepsinin karnesi çok güzel değildi elbet onlar tatile çıkmanın keyfini yaşıyorlardı.

Eminim onlara sorsam çok yorulduklarını ve tatili hak ettiklerini söylerlerdi.

Umarım hayatlarının en güzel zamanlarının keyfini çıkarmayı başarabilirler. İleride iş hayatına atıldıklarında böyle tatilleri olamayacak ve iyi işler başardıklarında hepsi böyle ödüllendirilmeyecekler.
Bazen düşünürüm: Çocuğun derslerinin çok iyi olması, takdir veya teşekkür belgeleri alması çocuğu hayat için hazırlamaya yetiyor mu?

Benim cevabım koca bir Hayır!

Çocuğun okul hayatında başarılı olması elbette çok güzel ama yeterli değil bence.

Kendine güvenli, hayattan ne istediğini bilen ve iş disiplininin de okul hayatı kadar önemli olduğunun farkında olan bireyler yetiştirmenin çok önemli olduğunu düşünüyorum.
Sadece ebeveynlerinden ‘Aferin’ almak için ders çalışmamalı çocuk. En önemli şeylerden birisinin ‘öğrenmek’ olduğunu bilmeli.
Aksi taktirde; kendine güvensiz olduğu için iş hayatında atılımlar yapamamış ve istediğini alamamış insanların, çocukluklarında almaya alıştığı ‘Aferin’ leri iş hayatında ve özel hayatında alamadığında yaşadığı mutsuzluklar çok yıpratıcı olabiliyor.